Van toen...
Mijn liefde voor dieren begon reeds vroeg. Voor zover ik mij herinner, hebben we thuis altijd katten gehad. Daarnaast heb ik nog allerhande dieren gehad zoals vissen, wandelende takken, vogeltjes, kippen, hamsters, gerbils, ... Mijn liefde voor honden is ook rond mijn 12de ontstaan. Ik wilde toch zo graag een eigen puppy. Neen, neen en nog eens neen was het antwoord. Hier komt geen hond in huis! Dan ben ik mij veel gaan bezighouden met honden van familie en kennissen.
Juni 1998. Het moment van de waarheid was aangebroken. Het werd een Drentsche Patrijshond teefje genaamd Rani. En dan... je koopt een puppy... die lieve schat moet natuurlijk opgevoed worden. De puppycursus was al snel afgerond. We hebben een jachthond... dus zullen we maar eens proberen om jachthondentraining te doen hé? Zo zijn we na een paar maand op een traditionele hondenschool beland waar ze ook jachttraining gaven, maar dat was niet zo haar ding. Dan maar overgeschakeld op gehoorzaamheidslessen.
In die tijd was bijna overal de slipketting en correctie nog de norm. Je zag de honden in de hoogste klas allemaal netjes commando's uitvoeren zonder morren dus je doet maar wat ze zeggen, want dat werkt blijkbaar... Dus ja ook ik heb op dat gebied een verleden waar ik niet trots op ben. Als ik nu terugdenk wat zij heeft moeten doorstaan...
Op een bepaald moment voelde ik toch aan dat dat niet mijn ding was en vroeg ik mij af of het niet anders kon. Dat is eigenlijk de aanleiding geweest van het starten van mijn zoektocht, van het pad dat ik bewandeld heb tot waar ik nu sta een 10-tal honden later. En dat is nog maar een begin...
Ik heb door de jaren heen gewerkt met meerdere honden van verschillende rassen in diverse disciplines zoals gehoorzaamheid, agility, dogdance, shows, treibball, mantrailing, herding, offroad step, rally-obedience, detectie, hoopers, therapiewerk, ... Verder heb ik verschillende opleidingen, cursussen en workshops gevolgd om mijn theoretische kennis te vergroten. De tijd was rijp om nog een stapje verder te gaan.
... via daar...
Zo rond mijn 18de verjaardag (2000) heb ik mijn eerste les gegeven. Ik heb op verschillende hondenscholen ervaring opgedaan, zowel in positieve als in negatieve zin. Omdat ik steeds meer het gevoel had dat ik mij in het verenigingsleven niet kon ontplooien zoals ik wilde, heb ik een voor mij toch wel grote stap gezet.
Zo ontstond op 13 april 2011 Pawprints Hondencentrum.
In eerste instantie heb ik mij gefocust op de beloningsgerichte hondentraining, te vergelijken met de klassieke hondenscholen, maar met het grote verschil dat de training op een hondvriendelijke manier gebeurt. Al snel bleek dat dit nog niet was wat ik voor ogen had en werd de focus verlegd van training naar opvoeding.
Training vs Opvoeding
Mijn eerste hond is hoofdzakelijk "getraind" op een klassieke hondenschool en daar deed ze het (na veel zwoegen en zweten) uiteindelijk zeker niet slecht. Buiten het trainingsveld had ik echter een totaal andere hond. Eentje die plots als een gek aan de lijn begon te trekken, alles van de grond wou nemen, bang was van verkeer, op wandelingen niet wou terugkomen wanneer ze los was, achter de schaapjes in het weiland aanging enz... Dus wat betreft praktische kennis voor het dagelijkse leven hadden we niet veel aan klassieke training.
Je kan het eigenlijk wat vergelijken met je kind naar de voetbaltraining of de muziekschool sturen. Daar leren ze een bepaalde activiteit zo goed mogelijk uit te voeren. Daar is helemaal niets mis mee, maar dat heeft eigenlijk niets met opvoeding te maken. Hondensport kan zeker een fijne hobby zijn op voorwaarde dat je het op een hondvriendelijke manier doet en je hond dit ook effectief als een meerwaarde ervaart.
... tot nu!
Ik ben er zeker van dat vele mensen dit wel herkennen. Daarom leer je hier alles over opvoeding. Praktische zaken die van pas komen in het dagelijkse leven, oefenen in realistische situaties, problemen zo veel mogelijk proberen voorkomen ipv te moeten genezen of onderdrukken enz... en dat in een setting op maat die voor jou en je hond wél haalbaar is. En we gaan zelfs nog een stapje verder!
Zeer belangrijk voor mij is dat baasjes leren kijken en "luisteren" naar hun hond: wat zegt de hond over de omgeving, wat vindt de hond zelf van de situatie, ... Is het fair om de hond bloot te stellen aan deze situatie? Mag de hond zelf nog keuzes maken? Mag de hond fouten maken?
Een grote valkuil op dat gebied zijn verwachtingspatronen, zowel binnen het gezin als vanuit de maatschappij. Vooral die laatste legt naar mijn idee een grote druk op mensen.
Bv. een hond van 1 jaar die er (voor een leek) al uitziet als een "volgroeide" volwassen hond, hoort zich ook te gedragen als een volwassen hond. En wat is dat dan, dat perfecte gedrag???
Een hond hoort "sociaal" te zijn (lees: vriendelijk naar alles en iedereen).
Een hond hoort "rustig" te zijn (lees: op geen enkele prikkel ongepast reageren).
Een hond hoort "gehoorzaam" te zijn (lees: perfect reageren op elke vraag van de baas en liefst ook van andere mensen)
En nog zoveel meer...
Ik daag jullie uit: Als je weet dat een hond van 1 jaar op ongeveer dezelde ontwikkelingsgraad zit dan een kind van 7 jaar, kan je mij dan een kind tonen dat:
- met iedereen goed opschiet en alle sociale omgangsregels perfect beheerst.
- rustig kan blijven in alle mogelijke situaties en nooit ongepast reageert.
- altijd zonder morren uitvoert wat er van hem/haar verwacht wordt en zijn eigen persoonlijkheid daarbij even aan de kant schuift.
Niet dus. De hersenen van een kind zijn nog in volle ontwikkeling en zijn niet in staat om op dezelfde manier te functioneren zoals bij een volwassene. Maar waarom wordt dit dan wel verwacht van jonge honden?
En meer nog: Mag een hond (ongeacht de leeftijd) geen eigen karakter meer hebben, net zoals wij mensen, met eigen voorkeuren, een eigen stem of gewoon ook eens een off-day hebben? Gewoon kunnen "ZIJN" zonder meer?
Uiteraard moet een hond van jongs af aan leren waar de grenzen liggen. Wat kan en wat niet kan. Net zoals kinderen. Ze moeten zich leren aanpassen aan situaties en ook begrijpen waarom het soms even niet kan, zonder daardoor gefrustreerd te geraken. Maar geef hen de kans om fouten te maken, want uit fouten kan je leren!
Bv. twee honden binnen een gezin spelen zeer onstuimig en vinden dit beide prima. Toch kan het wenselijk zijn dat ze in een andere sociale groep hun gedrag kunnen aanpassen aan de andere spelpartners die misschien minder gediend zijn met deze manier van spelen of misschien zelfs helemaal geen behoefte hebben aan spel zodat er niemand een onprettig gevoel aan overhoudt.
Onderdruk geen ongewenst gedrag, geef hen de kans om te ontdekken wat de andere opties zijn, dat ze keuzes kunnen maken naar gelang de situatie en zich daar ook oke bij voelen.
In mijn ogen is de kunst om een gezond evenwicht te vinden tussen de ideale situatie voor de hond en de mogelijkheden binnen het gezin en de buitenwereld.
Missie
Pawprints Hondencentrum probeert een goede basis te leggen die voor elke hond én elke baas van belang is, We werken aan het creëren van een gezonde band tussen eigenaar en hond op basis van wederzijds vertrouwen en verbondenheid. Wat je ook verder wil gaan doen (en vooral niet doen) met je hond.
Voor honden en baasjes die dit leuk vinden, bieden we naast de opvoedingslessen ook diverse funlessen aan. Een aantal daarvan dragen op hun eigen manier ook bij aan bepaalde aspecten van het welzijn van de hond. Bijna alles kan zowel in groep als privé geboekt worden. Voor honden die niet met andere honden kunnen, maar wel gebaat zijn bij wat extra uitdaging onder de vorm van training, is dat een ideale oplossing. Ook tijdens de funlessen blijft de rode draad altijd het welzijn van hond en baas!
De hond bekijk ik zoveel mogelijk als een samenhangend geheel, hiermee bedoel ik dat ik niet alleen kijk naar het gedrag. Ook besteed ik aandacht aan de voeding, de verzorging, zijn of haar gezondheid, enzovoort. Daarom wordt er soms doorverwezen naar collega’s en specialisten, zij dragen elk op hun manier een steentje bij aan het totaalbeeld dat we proberen te krijgen van jouw huisdier. Graag werk ik zoveel mogelijk op natuurlijke wijze daar waar mogelijk.
Bijscholing staat voor mij ook hoog op de to-do-lijst omdat hoe meer je leert, hoe meer je het gevoel hebt dat er nog zoveel te leren valt...
Copyright © 2024 Pawprints Hondencentrum - Provincialeweg 2a, 2890 Puurs-Sint-Amands - 0472/28.00.72 - info@pawprints.be - BE11 7310 1731 2148 KREDBEBB - BE.0835.622.732
