Omdat een dag maar 24u bevat...
Omdat zes ogen meer zien dan twee...
Omdat je niet in alles even goed kan zijn...
Omdat andere invalshoeken vaak erg nuttig kunnen zijn...
Omdat er een betere opvolging gegarandeerd kan worden...
Omdat iedereen zijn eigen achtergrond en interesseveld heeft...
Daarom zullen de Pawprints lessen vanaf 2024 weer gegeven worden door een team enthousiaste dames, met name Wendy, Mieke en mezelf! Hieronder wat meer info over Wendy & Mieke.
Al vroeg was duidelijk dat dieren een grote aantrekkingskracht hadden op mij. Op de boerderij van mijn grootouders en later van mijn ouders was geen plekje voldoende afgebakend om mij weg te houden van de dieren. Je kon me dus altijd wel vinden in de buurt van de koeien, katten, konijnen. Mijn bezigheden met de honden waren tot mijn spijt vooral beperkt tot eten geven en borstelen, hun voornaamste taak bestond er namelijk uit om toe te zien dat er geen ongewenste bezoekers kwamen. Een hond voor mezelf en een pony kwam er nooit….
Als kind verkondigde ik aan iedereen dat ik dierenarts ging worden al leken die studies me dan toch wat hoog gegrepen en ging ik uiteindelijk voor orthopedagogie, want ook het welzijn van medemensen lag me nauw aan het hart. Al vlug nadat ik het ouderlijk huis verliet adopteerde ik Boomer, een kruising maltezer X yorkshire terriër die een behoorlijke rugzak met allergieën had. Na het overlijden van Boomer kwamen er opnieuw katten in mijn leven gezien mijn werksituatie eigenlijk niet de meest geschikte was om te combineren met een hond. Ook de aantrekkingskracht van paarden ging verder zijn weg en mijn eerste eigen paard, Nimmer, draafde mijn leven binnen. Door mijn partner, die paarden trainde, zag ik heel wat ongemakken bij paarden op fysiek en mentaal vlak. Dit moest beter kunnen en triggerde mij enorm. Een opleiding tot osteopaat voor paarden was het logische gevolg.
Ondertussen werd ik ook weer omringd door honden: Larco een border collie die orthopedische problemen had en Ice een adoptiehond die het liefst in haar vertrouwde omgeving verbleef. Ik ging op zoek naar begeleiding hierbij, maar de adviezen die ik kreeg leken niet echt te zijn waar we naar op zoek waren en voelden ook niet aan als dat wat we nodig hadden, dus zochten we onze eigen weg maar verder, want ook de klassieke hondenscholen bleken niet de plaats voor ons te zijn.
Gezien ik sterk overtuigd was van de therapeutische meerwaarde die dieren kunnen betekenen in het ontwikkelingsproces van mensen volgde ik ook nog de 2-jarige opleiding ‘begeleidend werken met assistentie van dieren’. Van hieruit wou ik mijn 2 passies - het welzijn van mensen en dieren - laten samenvloeien. Aan het einde van die opleiding en met de komst van adoptiehond Guust - een geweldig lieve bruine labrador met een gigantische rugzak - kwam ik tot de constatatie dat ik meer kennis en handvaten nodig had omtrent honden.
Een piste die ik al eerder verkend had, maar waar ik de stap nog niet toe gezet had, want ik kon zo wel blijven doorgaan met studeren. En toch, vooral de mensen die ik ontmoette in het proces met Guust en het plezier dat ik hierbij ontdekte, maar ook de honger naar meer kennis om hem beter te kunnen begrijpen en begeleiden deden me opnieuw starten met studeren. Bij Kyno-Coach Academy vond ik waar ik naar op zoek was, een wetenschappelijke onderbouwde opleiding waar het samenwerken tussen hond en hondenouder en het welzijn van honden vooropgesteld wordt volgens de meest recente inzichten (positief opvoeden en begeleiden, emoties….).
En waar ik vooral startte met als doel het trainersgedeelte te volgen, volgde de vervolgmodule tot instructeur en hoe kan het ook anders, ook de module tot gedragscoach. Onderweg heb ik fysiek afscheid genomen van Guust, het aardse leven bleek echt wel te veel uitdagingen te hebben voor hem, maar zo dankbaar voor alles wat hij mij bracht. Dagelijks blijf ik leren en genieten van de honden, katten, paarden, schapen, kippen en mensen die mij omringen. Daarnaast blijven ze mij uitdagen om steeds dat next level verder te gaan verkennen en met die inzichten samen met jullie op pad te gaan.
Gevolgde opleidingen:
Lezingen:
Workshops:
Cursussen:
Webinars:
Lopende en op de planning:
Wendy heeft ook haar eigen zaak: Beestig Eigen-Wijs in Zele
Hallo allemaal,
Ik ben Mieke, gelukkig getrouwd met Dieter en trotse hondenouder van Mirre en Mellow, 2 Australische herders en Marie de Teckel. Maar ook van Miko en Hope, 2 prachtige sterretjes die me veel geleerd hebben!
Al heel men leven ben ik gepassioneerd door dieren, met honden in het bijzonder. Ik speel met het idee om hier een stap verder in te gaan, meer bepaald met de start van een eigen hondenhotel/hondencentrum. Daarvoor volg ik een opleiding in de Toscanzahoeve.
Hiernaast zou ik me graag verdiepen in de kunst van het lesgeven aan andere hondenouders en hun kroost, waarvoor ik bij Debbie terecht kan. In eerste instantie kom ik voornamelijk observeren bij de lessen life skills om dan op termijn zelfstandig les te geven.
Ik kijk ernaar uit om iedereen te leren kennen en aan de slag te gaan!
Tot binnenkort.
Groetjes, Mieke
Copyright © 2024 Pawprints Hondencentrum
